Տեր, մի թող, որ քահանայությամբ կեղծեմ ինձ

Քահանայական աստիճանի սրբության վրա չեմ կասկածում, վստահ եմ նաև, որ բոլորս էլ, բոլոր քահանաներս ձեռնադրությամբ փոխվում ենք, բայց կասկածում եմ այդ փոփոխության բուն էությանը:

Բոլորս միաբերան պնդում ենք, որ Սուրբ Հոգու շնորհներն են գործում, բայց երբեմն քահանայական աստիճանի վեհության վառ գիտակցության և սեփական անձի անարժան-արժանիության մեջ արժանի կամ ընտրված լինելու խաբուսիկ ու կեղծ, նաև փաղաքշիչ շինծու հերոսն է գործում, որը մեզ կտրում է մեր պարզ իրականությունից՝ սքողելով ու դարձնելով չունեցած առաքինության կեղծ կրողները:

Հանկարծ մի օր … կեղծիքի վարագույրը պատռվում է… Շարունակել կարդալ Տեր, մի թող, որ քահանայությամբ կեղծեմ ինձ

Հեռուստացույցը

Աշխարհի աղբը տանդ մեջ. ավելի քաղաքակիրթ բառով՝ հեռուստացուց։

Սարսափելի է, երբ ընտանեկան անմիջականությունը կամ լռության իմաստությունը/կատարելությունը խախտվում է հեռուստացույցի անիմաստ ներկայությամբ:

Երբեմն թվում է, թե այդ գործիքի առաքելությունը լռությունը մեզանից օտարելն է։

Այդ արցունքների միջոցով

Տեր, այն արցունքները, որ տալիս ես մեզ՝ Քո առջև հեղելու, թող որ չպակասեն երբեք, որպեսզի մեր հոգու այգիները չանապատանան: Այդ արցունքների միջոցով ես մեզ պաշտպանում թշնամուց, այդ արցունքների միջոցով ես մեզ շոշափել տալիս հավիտենականությունը և հաղորդակից դարձնում կատարյալ սիրուն:

Գրել եմ 10.02.2004–ին։

Կատարյալ սեր և հավիտենական կյանք

Ի՞նչ է փնտրում մարդը. կատարյալ սեր և հավիտենական կյանք, այսինքն՝ մարդը փնտրում է Աստծուն:

Գրել եմ 09.01.2004–ին։

Աստծո անունով

Քրիստոնեությունը հաճախ ուսուցանվում է որպես բարություն և առաքինություն, ընտանեկան կարգավորված կյանքի միակ աղբյուր և այլն:

Առաքինության ու բարության և ընտանեկան կարգավորված կյանքի օրինակներ կարելի է տեսնել նաև քրիստոնեությունից դուրս, նույնիսկ անաստվածության մեջ, ուստի և լավ քննելով տեսնում ենք, որ քրիստոնեությունն ամենից առաջ հավատք է և Աստուծո ներկայության բացահայտում մեր կյանքում, որից և բխում են բոլոր առաքինությունները:
Անաստվածն էլ կարող է առաքինություններով օժտված լինել (Աստծուց շնորհված, որովհետև ի վերջո բոլոր առաքինություններն Աստծուց են), բայց գործելու հոգին է տարբեր, տրվածը կյանքի կոչելու ձևերն են տարբեր:

Բացարձակապես միմյանցից տարբերվում են այն գործերը, որոնք Աստծո անունով են կատարվում, և այն առաքինի գործերը, որոնք առանց Աստծու են կատարվում:
Պետք է աչք ունենալ այս ամենը տեսնելու, և հոգի՝ ընկալելու:


Գրել եմ 12.10.2003–ին։

Մենակություն

Մենակությունը դատապարտություն է:

Աստված երբեք մենակ չէ, և Աստված երբեք բացակա չէ: Աստուծո ներկայության բացահայտումը մեր կյանքում դատապարտում է մենակությանը:

Գրել եմ 24.09.2003–ին։

Իմ լուռ աղոթքները

Մենք եկեղեցում տարբեր ժամերի ժամերգություններ ունենք. երեկոյան ժամերգություն, առավոտյան, արևագալի, ճաշու ժամերգություններ և այլն: Բայց այս ամենից անդին իմ լռության ժամերգությունը, հոգևոր թախիծների ժամերգությունները, խոկումներիս եզրափակիչ հևոցների ժամերգությունները, անկողնում կծկված իմ լռությունը …: Իրողություններ, որոնք պտտում են իմ սրտի ճախարակը, որոնք առավել քան որևէ կանոնական ժամերգություն իմ հոգու աղաղակը բարձրացնում են առ Տեր: Այդ լռության պահերի մեջ երբեմն կարողանում եմ լսել սրտիս զարկերը, որոնք ականջներիս մեջ վերածվում են եկեղեցու զանգերի:

Որքա՜ն հաճախ եմ պարտվում այդ լուռ ու անմոռանալի պահերից …

Իմ լուռ աղոթքները, որոնք ինքս էլ չեմ կարող մեկնել, բայց Աստված՝ այո՛:


Գրել եմ 03.09.2003–ին