Այն ժամանակ, երբ շատերն անգամ հոգու խորքում չէին կարող փայփայել անկախ պետականություն ունենալու հույսը, նա բաց քարոզում էր այդ վեհ նպատակը: Նա ընդդիմացավ մի համակարգի, որը համարվում էր ահազդու և անխաթար: Աշոտ Նավասարդյանն ուներ երազանք և ուներ նպատակ. նպատակ, որն այսօր իրականություն է` Հայաստանի անկախ պետականության վերականգնումը:
(Աղբյուր` http://www.panorama.am/am/politics/2010/12/18/serzh-sargsyan-hhk-address4/)
«Պետականություն»–ը գաղափար է, այն մեր հոգում է, մեր սրտերում, մեր մտքում։ Այն գաղափար է, որը իրականություն է դառնում պետության կայացմամբ կամ անկախությամբ, հետևաբար գաղափարը (պետականությունը) ունենալու հույս չենք փայփայում, Հայաստանի անկախության գաղափարի (պետականության) վերականգնումը նպատակ չի եղել։ Նպատակը պետության անկախությունն ու վերականգնումն էր։
Պետության մասին հասկացողությունը դեռևս պետություն չէ։ Պետականությունը գաղափար է, պետությունը՝ այն մարմնավորողը։
Այս շփոթը շատ հաճախ է հանդիպում, սակայն պետք է ուշադիր լինել, որովհետև լեզվական մի փոքրիկ մասնիկը կարող է մարդկանց մեծ նպատակները փոփոխել։